Ślub konkordatowy

Dzięki podpisaniu Konkordatu, ślub zawarty w kościele może pociągać za sobą takie same skutki prawne jak ślub cywilny. Określający tę kwestię artykuł 10 Konkordatu, brzmi następująco:

1. Od chwili zawarcia małżeństwo kanoniczne wywiera takie skutki, jakie pociąga za sobą zawarcie małżeństwa zgodnie z prawem polskim, jeżeli:
(1)między nupturientami nie istnieją przeszkody wynikające z prawa polskiego,
(2)złożą oni przy zawieraniu małżeństwa zgodne oświadczenie woli dotyczące wywarcia takich skutków i
(3)zawarcie małżeństwa zostało wpisane w aktach stanu cywilnego na wniosek przekazany urzędowi stanu cywilnego w terminie pięciu dni od zawarcia małżeństwa; termin ten ulega przedłużeniu, jeżeli nie został dotrzymany z powodu siły wyższej, do czasu ustania tej przyczyny.

2. Przygotowanie do zawarcia małżeństwa kanonicznego obejmuje pouczenie nupturientów o nierozerwalności małżeństwa kanonicznego oraz o przepisach prawa polskiego dotyczących skutków małżeństwa.

3. Orzekanie o ważności małżeństwa kanonicznego, a także w innych sprawach małżeńskich przewidzianych w prawie kanonicznym, należy do wyłącznej kompetencji władzy kościelnej.

4. Orzekanie w sprawach małżeńskich w zakresie skutków określonych w prawie polskim należy do wyłącznej kompetencji sądów państwowych.

5. Kwestia powiadamiania o orzeczeniach wskazanych w ustępach 3 i 4 może być przedmiotem postępowania określonego w artykule 27.

6. Celem wprowadzenia w życie niniejszego artykułu dokonane zostaną konieczne zmiany w prawie polskim.

Ślub najczęściej odbywa się w kościele parafialnym jednego z przyszłych małżonków. Jeśli para pragnie pobrać się w innej parafii wymagana jest zgoda parafii macierzystej – trzeba uzyskać od proboszcza licencję na ślub w innej parafii. Ze względu na większą niż w przypadku ślubu cywilnego ilość formalności, przygotowania również należy zacząć wcześniej. Jeśli zależy Wam na konkretnej dacie, to szczególnie w przypadku miesięcy letnich, w których odbywa się najwięcej ślubów dobrze zarezerwować termin uroczystości na około 6 miesięcy wcześniej. Żeby to zrobić należy przyjść do kancelarii parafialnej wybranego kościoła z dowodami osobistymi oraz metrykami chrztu z adnotacją o stanie wolnym oraz o przyjęciu sakramentu bierzmowania (dokumentny te narzeczeni otrzymają w swoich parafiach).

Kolejny etap stanowi wizyta w Urzędzie Stanu Cywilnego i uzyskanie zaświadczenia stwierdzającego brak okoliczności wykluczających możliwość zawarcia małżeństwa oraz złożenie oświadczeń na temat nazwisk przyszłych małżonków i ich dzieci. Uwaga: zaświadczenie traci moc urzędową po upływie 3 miesięcy, dlatego należy je uzyskać na mniej niż 3 miesiące przed planowaną datą ślubu.

Następnie, trzeba znów udać się do kancelarii parafialnej przynosząc ze sobą dokumenty:

dowód osobisty
świadectwa chrztu z adnotacją o stanie wolnym oraz o przyjęciu sakramentu bierzmowania
wydane przez kierownika Urzędu Stanu Cywilnego zaświadczenia stwierdzające brak okoliczności wykluczających możliwość zawarcia małżeństwa datę i treść złożonych oświadczeń na temat nazwisk przyszłych małżonków i ich dzieci (w 3 egzemplarzach)
potwierdzenie ukończenia kursu przedmałżeńskiego (bądź uczestnictwa, jeśli kurs ciągle trwa).

Warto wiedzieć, że kurs przedmałżeński trwa do 10 tygodni i kończy się obowiązkową wizytą w poradni rodzinnej. Dlatego też dobrze jest, z co najmniej 3 miesięcznym wyprzedzeniem rozpocząć uczestnictwo w kursie, by spokojnie zdążyć go ukończyć przed planowaną datą ślubu.

Na podstawie złożonych w kancelarii parafialnej dokumentów spisuje się protokół przedślubny a także zapowiedzi ślubne, które wygłasza się następni przez dwie kolejne niedziele. Jeśli jedno lub oboje z narzeczonych są z poza parafii, w której odbędzie się uroczystość, wtedy konieczne jest dostarczenie prośby o wygłoszenie zapowiedzi do swojej parafii. Po spisaniu protokołu przedślubnego narzeczeni mają obowiązek przystąpić do sakramentu pokuty, informując spowiednika, że jest to spowiedź przedślubna.

Na tydzień przed ślubem, w obecności narzeczonych i świadków w kancelarii parafialnej spisuje się akt ślubu. Niezbędne są następujące dokumenty (o ile nie zostały one dostarczone wcześniej):

potwierdzenie odbycia kursu przedmałżeńskiego i spotkań w poradni rodzinnej
zaświadczenie o odczytaniu zapowiedzi w parafiach obojga narzeczonych
zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wykluczających możliwość zawarcia małżeństwa (z Urzędu stanu cywilnego)
dowody osobiste świadków i przyszłych małżonków

Dzień przed ślubną uroczystością narzeczeni jeszcze raz przystępują do sakramentu pokuty. W dniu ślubu z kolei zobowiązani są dostarczyć do zakrystii zaświadczenia z obu odbytych spowiedzi oraz obrączki. Również tego dnia narzeczeni i świadkowie podpisują w obecności księdza zaświadczenie o zawarciu małżeństwa, będące zgodą na cywilno-prawne skutki małżeństwa konkordatowego. Po ceremonii dokument podpisuje także udzielający ślubu duchowny, po czym w ciągu pięciu dni wysyła go do Urzędu stanu cywilnego. Drugi egzemplarz zaświadczenia otrzymują małżonkowie, trzeci trafia do akt parafii. Po około dwóch tygodniach można odebrać skrócony akt małżeństwa w Urzędzie stanu cywilnego.

Ślub konkordatowy ma jak już wspominano identyczne skutki prawne, co ślub cywilny. Z tego też względu, stosują się do niego te same przepisy prawa polskiego, które obowiązują w przypadku ceremonii zawieranej w urzędzie stanu cywilnego (patrz zakładka ślub cywilny). Dotyczy to w szczególności dodatkowych dokumentów niezbędnych, gdy jedno lub dwoje z przyszłych małżonków są rozwodnikami, wdowcami lub nie mają polskiego obywatelstwa.

Na koniec warto dodać, że choć przeważająca większość Polaków jest wyznania katolickiego – stąd opis formalności, jakie wiążą się z zawieraniem małżeństwa konkordatowego przedstawiony został na przykładzie religii rzymskokatolickiej – to polskie prawo przewiduje możliwość ślubów konkordatowych także w przypadku 11 innych związków wyznaniowych.

Źródło: www.whitemedia.pl